Kökenleri 400 yıl öncesine kadar dayanan, ismini acıdan alan; bu bağlamda ağıtsal bir anlam taşıyan, ilahilerle ve folk müziklerle bulunduğu noktaya gelmiş ve kök salmış blues ezgilerinin. İçinde çok büyük dışavurumlar barındırır: enerjik ritimler ile baskıya karşı bir duruş sergiler; belki de son derece sarkastik bir şekilde protestosunu yapar hatta klasik müzik enstrümanlarıyla tanışmasının ardından caz tınılarına da kapı açar müzik endüstrisinde.
Eğer batı müziği tarihini ince eleyip sık dokuyacak olsaydık satırlarımızı oldukça doldururdu bluesun haleflerine verdiği ilhamlar ve literatüre kattığı büyülü parçalar. Mamafih bu yazıda irdeleyeceğimiz konu, böylesine tarihsel anlamı olan ve içinde bulunduğumuzdan bambaşka bir sosyo-kültürel konjonktür içinde doğan bir müzik türünün nasıl bir evrimselleşme içine girdiği olacak.
Köklerini korumak her ne kadar blues için zor olmasa da günümüze kadar yapısal olarak oldukça farklı dönemler geçirmiştir.
Elektro gitar ile tanışmasından sonra rock müzik ile oldukça yakın bir birliktelik yaşamış, bu dönemde Eric Clapton, Jimi Hendrix ve Stevie Ray Vaughan gibi müzisyenlerin elinde oldukça popüler bir dönem geçirmesinin ardından seneler geçtikçe daha modern tınılar ile var olmaya devam etmiştir. Bu süreçte blues müzisyenleri, klasik enstrüman altyapısını tarzın köklerini koruyarak değiştirmiş, farklı enstrümanlar kullanarak bluesu yenilikçi şekillerde icra edip yaşatmışlardır. Özellikle sahip olduğu duygusal derinlik farklı müzik türlerinde blues tınılarını tekrar bizlerle buluşturur. Peki özünü kaybetmese de blues için modern bir “Rönesans” tan söz edebilir miyiz?
Blues müziğin olmazsa olması gitar, yeni deneysel yapıtlarla birlikte yerini farklı enstrüman ve altyapılara bırakmaya başlamıştır günümüzde. Örneğin modern birçok hip-hop eserleri blues’da bulunan ritim ve ton ile harmanlanır. Bununla birlikte yukarıda da bahsedildiği gibi Caz müzik tamamen blues müziğinin alışılmadık ritimlerini ve zamansal kaosunu kendisine temel edinmiş ve bu köklerden gelişmiştir. Bu evrimleşmeye daha da spesifik bir modernleşme örneği verecek olursak; John Mayer’i gösterebiliriz. Modern bir blues müzisyeni olan Mayer, pop tarzını blues gitar ritimleriyle birleştirip enfes bir birleşim ortaya çıkarıyor. Soul ve hip-hop etkilerini blues ile birleştiren Gary Clark Jr, funk ritimlerini blues ile harmanlayan Fantastic Negrito, Geleneksel blues riff’lerini modern rock sound’uyla harmanlayarak kendilerine özgü bir ses oluşturan The Black Keys ve çağdaş yorumunu blues gitar becerileriyle birleştiren Christone “Kingfish” Ingram gibi örnekler de bizleri tabiri caizse blues’un rönesansı ile tanıştırıyor.
Popülaritenin dışında kalmış görünse de blues müzik kendi rönesansı ve dönüşümüyle oldukça yoğun bir şekilde müzik endüstrisinde varlığını sürdürmekte. Modern müzisyenlerin blues tazından etkilenmelerini sıklıkla dile getirmeleri ve bu tarzdan ilham almaları ana akım müzik endüstrisinde bu varlığın başka bir formatta devam ettiğini gözler önüne seriyor. Bu akımın azalmak yerine yukarıya doğru bir ivmeyle seyretmesi ve farklı tarzlara kar topu etkisiyle yayılması da bluesun modern rönesansını sağlam temellere oturtuyor. Her geçen gün yeni nesil sanatçılar tarafından yenilikçi şekillerde yorumlanmaya devam eden blues müziği, belki doğduğu gün kadar “mavi” olmasa da farklı renklerde yaşamaya ve ezgilerini yaşatmaya devam ediyor.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio’nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
